|
||
     Spacer po starej dzielnicy zawiera wiele miejsc o znaczeniu historycznym: Rynek - kwadrat w stylu renesansowym, Ormiańska katedra, Katedra Łacińska, Kaplica Boimów, zespół kościoła Wniebowzięcia NMP, kościół Ciała Chrystusa Zakonu Dominikanów.
Plac Rynek. Przez ponad 600 lat Rynek jest centralnym placem we Lwowie, zachowując jego oryginalną nazwę i granicy. Plac jest otoczony 44 starożytnymi kamiennymi budowlami w różnych stylach XVI do XX wieku. Prawie wszystkie z nich uległy dalszej odbudowy. Na czterech rogach Placu Rynek są umieszczone symetrycznie z postaciami fontanny Neptuna, Diany, Amfitryty i Adonisa. Te rzeźby zostały wykonane w 1810-1814 latach przez rzeźbiarza Hartmana Witwera. Z każdego rogu placu po dwie ulice prowadzą w kierunku starych, nieistniejących już bram miejskich i furtek. W centrum Placu Rynek stoi 65-metrowa wieża. Jest to Ratusz. Katedra Łacińska imponuje ścisłym, majestatycznym kształtem. Katedra Łacińska jest główną siedzibą Kościoła rzymskokatolickiego we Lwowie. Jest harmonijnym połączeniem gotyku i baroku, ale pokazuje również elementy renesansu, klasycyzmu, Roccoco i secesji. Kamień węgielny pod katedrę wmurowano w 1349 roku przez polskiego króla Kazimierza Wielkiego. Od starego cmentarza, który otaczał kościół aż do XVIII wieku została figura Chrystusa w grobowcu. Ołtarz główny zawiera najcenniejszą relikwię świątyni - kopię ikony cudotwórczą Matki Bożej Miłosierdzia. Podobnie jak wszystkie zabytki architektury, katedra nie zmieniła swój wygląd w ciągu wieków. Świątynię zdobią XVII-wiecznego malarstwa freski, a także XIX-wieczne witraży, które oświetlają świątynię delikatnym światłem. Katedra ormiańska Wniebowzięcia Matki Bożej została zbudowany w XIV wieku, kiedy Lwów stał się stolicą Ormiańskiej diaspory. Katedra składa się z trzech części, z których każda reprezentuje inny okres historyczny. Najstarsza z nich jest częścią wschodnia, która została zbudowana w XIV wieku przez budowniczegogo Doringa. W roku 1905 została przywrócony katedra. To było wtedy, kiedy nowa część została zbudowana i nowe obrazy z XIV i XV wieku zostały przywrócone. Stocznia była pokryta starożytnymi ormiańskimi grobowcami, z których najstarsze pochodzą z XIV wieku. Wnętrze świątyni ozdobione współczesnymi obrazami, które są charakternym bogactwem kompozycji i koloru, opanowania i doskonalenia obrazów wykonanych przez Jana Heinrich Rosena. Kościół Bożego Ciała z Zakonu Dominikanów został zbudowany w 1749-1764 latach pod kierownictwem inżyniera architekta Jana de Vitte. Elewacja posiada łaciński napis: "Soli Deo Gloria et Honor" (honor i chwałę jedynego Boga). Po pożarze w 1778 roku kościół został przywrócony. Krytycy sztuki przypuszczają, że dominikańska Katedra jest najbardziej znana z okresu późnego baroku we Lwowie. Częścią kompleksu jest budynek klasztorny i dzwonnica. Dziś domy klasztorne są muzeum Historii religii. Kościół Dominikanów wciąż jest używany przez cerkiew. Katedra Wniebowzięcia NMP (1581 -1629) z dzwonnicą, która została nazwany na cześć Korniakta to jedna z najpiękniejszych budowli Lwowa. Jest doskonałym przykładem renesansowej architektury Lwowa, a dziś jest siedzibą autokefalicznej (niezależnej) cerkwi, która jest odłamem prawosławia, które nie podporządkowują się do patriarchy w Moskwie. We Lwowie, dziś istnieje tylko jeden Kościół, który podporządkowuje się do patriarchatu moskiewskiego. Lwowski Teatr Opery i Baletu jest jednym z najsłynniejszych i najpiękniejszych miejsc w Europie. Ma nazwę słynnej ukraińskiej piosenkarki Solomii Kruszelnickiej. Jej czarujący głos słychać było na każdej słynnej scenie światowej wraz z wielkimi śpiewakami XX wieku, takich jak Caruso, Batistini, Szalapin i dyrygent Toscanini. To dla Kruszelnickiej Jacomo Puccini skomponował operę "Cio-Cio-San". Teatr został zbudowany w 1900 roku przez znanego architekta Gorgolewskiego w stylu "Wiedeńskiego pseudo Renasansu", który jest mieszanką różnych stylów architektonicznych. Ten imponujący budynek jest bogato zdobiony z zewnątrz i ma przepyszne wnętrza. Budynek intryg teatralnych z rzeźbiarskim i malowniczym bogactwem. Na fasadzie w zatoce znajdują się alegoryczne figury A. Popiela i T. Baroncza: Komedia po lewej i po prawej stronie tragedia. Płaskorzeźbna kompozycja "radości życia i cierpienia" jest w trójkątny tympanonie. Teatr ozdobiony jest oryginalną teatralną kurtyną zwaną "Parnassus", która została zaprojektowana przez słynnego polskiego artyste Siemygradskiego. "Parnassus" został namalowany w Rzymie pod koniec XIX wieku, szczególnie dla Opery Lwowskiej. Obraz został wystawiony w Rzymie i we Lwowskiej galeriach, zanim został ona wniesion do teatru tuż po jego otwarciu. |
||
 |
Zamów |  |
Stań partnerem |
